Η μάχη της παράγκας και η ιστορία ενός τραγουδιού

 Τέλη του 1960 …. Ένα τραγούδι του Θεοδωράκη σε στίχους του Τάσου Λειβαδίτη , κατέκλυσε τις ψυχές της εργατιάς , αγαπήθηκε απ την φτωχολογιά και την προσφυγιά και τραγουδήθηκε από έναν λαό ολόκληρο. Η Δραπετσώνα. Ένα τραγούδι γι’ αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους, που ήθελαν να τους εξαναγκάσουν να εγκαταλείψουν τον τόπο που ζούσαν , που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Που ήθελαν να τους ξεριζώσουν  οι «ειδικοί» των κυβερνήσεων . Ένα συνηθισμένο πρωινό , στέλνοντάς τους ένα κωλόχαρτο με λίγες λέξεις και πολλές σφραγίδες: 
κυβερνητική απόφαση.

Οχι της ΑΤΕ -ΕΚΑ στην διορισμένη δοτή διοικηση στο ΕΚΑ

Δεν αναγνωρίζουμε τη δοτή διοίκηση του ΕΚΑ και το πραξικόπημα

Απαντάμε μαζικά και αγωνιστικά.

Συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων!

Με ευθύνη των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού-παλιού και νέου- διορίστηκε τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016 από το δικαστήριο δοτή διοίκηση στο ΕΚΑ, το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας.

Η ΑΤΕ ΕΚΑ καταγγέλλει την ωμή παρέμβαση της αστικής δικαιοσύνης και του κράτους στα συνδικάτα, που ακυρώνει με πρωτοφανή σκεπτικά και «επιχειρήματα» το συνέδριο του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της χώρας και διορίζει νέα διοίκηση! Όλο το σκεπτικό της απόφασης που κάνει δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα κατά του συνεδρίου, όπως και η απόφαση διορισμού διοίκησης, εκτός από διάτρητα και εκτός κάθε λογικής, είναι και επικίνδυνα και αντιδραστικά συνολικά για τo κίνημα και τις συλλογικότητές του (σωματεία, κλπ).

Μεγάλοι εργατικοί αγώνες ενάντια των ιδιωτικοποιήσεων της λαϊκής περιουσίας και πως καθιερώθηκαν οι πορείες στην ΔΕΘ.

Τέτοιες μέρες , η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας , αποφάσισε αρχικά την απόλυση του 14% των εργαζομένων στην τότε ΕΑΣ και λίγες μέρες μετά (22 Ιούλη του 1992) την οριστική διάλυσή της . Η αντίδραση των εργαζομένων ήταν άμεση και συγκάλεσαν Γενική Συνέλευση , στην οποία αποφάσισαν απεργία διαρκείας και περιφρούρηση των αμαξοστασίων.

Προς όλους τους εργαζόμενους των Αστικών Μεταφορών (εδω η ανακοινωση)
Συνάδελφοι - σσες,

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που εμείς οι εργάτες και ο λαός της χώρας μπήκαμε στην κόλαση των μνημονίων. Έξι χρόνια που σημαδεύτηκαν, απ’ τη μια με εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες και που απαντήθηκαν από τις αστικές κυβερνήσεις - εχθρούς του λαού, με βία και καταστολή, με κάθε λογής εξαπάτηση,με εκβιασμούς, με προβοκάτσιες, με κοινωνικό αυτοματισμό, με φασισμό και με τρομοκρατία, απ’ την άλλη.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Για μια φορά ακόμα οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής  επιχειρούν να βγουν απ τις τρύπες τους  για να βρωμίσουν την κοινωνία και τους εργατικούς χώρους με το μίσος τους ,την μισαλλοδοξία τους και τον ρατσισμό τους.

Οι ίδιοι, που έχουν στραφεί ενάντια σε απεργούς, έχουν επιτεθεί σε χώρους αντίστασης και αγώνα και έχουν δολοφονήσει μετανάστες και αγωνιστές, επιχειρούν να «πλασαριστούν» σαν δήθεν αντισυστημικοί. Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και τους χρησιμοποιούν πάντα ενάντια στον λαό και στους εργάτες.